The Greatest Guide To نیلینگ

The Greatest Guide To نیلینگ

Blog Article

پایداری سطح موردنظر در گودبرداری بر اساس برقراری تعادل نیروهای مقاوم و محرکی که در سطح لغزش ایجاد می‌شود، محاسبه می‌گردد.

این وسیله شامل مجموعه تزریقی است که از بخش‌های میکسر اولیه، ثانویه و پمپ تزریق تشکیل شده است. در ابتدا، دوغاب در میکسر اولیه به عمل آمده و سپس به داخل همزن ثانویه ریخته می‌شود و در نهایت، با استفاده از پمپ‌های مخصوص تزریق، به خاک منتقل می‌گردد.

برخی از خاک‌های آلی مانند لای‌های آلی، رس‌های آلی و خاک‌های مردابی معمولا مقاومت برشی کمی دارند و در نتیجه مقاومت پیوستگی آن‌ها کم است؛ در نتیجه، طول میخ‌ها در آن‌ها باید بسیار زیاد باشد که هزینه‌های آن بسیار غیراقتصادی خواهد شد.

اگر چاهک‌های حفاری شده بتوانند بدون نیاز به اقدامات ویزه هنگام نصب میخ‌ها و تزریق دوغاب به مدت چند ساعت پایدار باقی بمانند، این امر مطلوب است و نیاز به اقدامات ویژه نیست، اما اگر شرایط خاک به گونه‌ای باشد که سه مورد گفته شده تحت اثر منفی قرار بگیرند، باید با استفاده از روش حفاری با مته توخالی و با استفاده از غلاف‌های موقت در سرتاسر طول چاهک حفاری را انجام داد.

از دیدگاه اصول علمی مطرح در مهندسی ژئوتکنیک، روش نیلینگ به صورت مقاوم [۱] عمل کرده و اثر خود را از طریق اندرکنش خاک – میلگرد [۲] حاصل از ایجاد تغییرشکل در خاک اعمال می کند. از این رو استفاده از سیستم نیلینگ در موقعیت هایی که حساسیت به تغییرمکان های ناشی از گودبرداری بالابوده و یا در مجاورت سازه های حساس، قدیمی و فرسوده واقع هستند، و یا شامل خاک های نرم و متوسط به لحاظ سختی و مقاومت هستند، بطور کلی توصیه نمی گردد.

سپس لیفت های بعدی تا تراز نهایی به‌صورت مرحله‌ای و به نوبت اجرا خواهد شد.

برای حصول از قرارگیری کامل دوغاب در میان میلگرد و خاک کناره‌ی چاهک (کاور)، باید اسپیسرها یا قطعاتی را در طول و بین میلگرد و دیواره داخلی قرار دهیم.

پیش از شرح مراحل اجرای نیلینگ ابتدا باید با اجزای این سیستم آشنا شوید. به طور کلی، بخش‌های مختلف و اجزا نیلینگ عبارت‌اند از:

پایدارسازی گود در روش نیلینگ نسبت به انکراژ سریع‌تر انجام می‌شود

روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان و شاتکریت استفاده گردید.

برای جلوگیری از ایجاد فشار آب در پشت پوشش سطحی دیواره، از نوارهای زهکش ژئوتکستایل قائم استفاده می‌کنند ??? ??? که معمولا بین پوشش سطحی موقت و خاک گود نصب می‌شود.

پس از تزریق دوغاب در چاله‌ها، برای جلوگیری از فرسایش و هوازدگی خاک، جلوگیری از ریزش خاک در فضاهای بین نیل‌ها و حفظ یکپارچگی نیل‌ها، روی سطح خاک مش‌گذاری و شاتکریت شده و با شمشه کشی صاف می‌شود.

وظیفه اصلی و اولیه دوغاب، انتقال تنش از خاک به میخ‌ها است. همچنین، دوغاب موجب حفاظت میخ‌های فولادی در برابر خوردگی می‌شود.

دسترسی سریعقیمت میلگردقیمت تیرآهنقیمت ورققیمت نبشی و ناودانی